Een maand voorbij

29 september 2014, precies een maand geleden begon ik aan dit grote avontuur. Een maand geleden alweer, jeetje wat gaat de tijd snel! Een maand waarin ik al super veel heb meegemaakt en de Balinese cultuur al aardig heb leren kennen. Het klimaat, de omgeving, de tempels, het eten, de omgang met mensen, ik ben er inmiddels al aardig aan gewend.
Afgelopen maandag leek het hier op Slukat wel de nationale wasdag, iedereen was na de weekendjes weg kleren aan het wassen. We hebben hier geen wasmachine, alles moet dus in een grote ton met (koud) water gewassen worden. De was rekjes waren aan het einde van de dag flink gevuld met was van iedereen. ‘s Ochtends gingen we samen met Adé, Agung en Novy van de staff gebakken banaan en groene bolletjes met palmsuiker en kokos (waarvan ik de naam even ben vergeten) maken. Het was erg lekker, vooral de gebakken banaan! Dinsdag kwamen de meiden van de staff nog weer naar me toe, want ze hadden nog meer gebakken banaan gemaakt en omdat ik het zo lekker vond moest ik het maar opeten.
’s Middags was het weer tijd om les te geven, dit gaat ook steeds beter. Sommige lessen geef je alleen en sommige lessen samen met iemand, daarom zitten we altijd een uur van tevoren bij elkaar om alle lessen voor te bereiden. Iedere klas heeft zijn eigen map, dus er wordt ook precies bijgehouden wat de klas heeft geleerd. Het is eigenlijk net zoals in Nederland, maar dan korter. (Goh, wat erg) Inmiddels ken ik ook alle namen van mijn leerlingen, de nicknames dan. Iedereen in Bali heeft een erg lange naam, maar iedereen wordt bij de nickname genoemd. ’s Avonds was het weer tijd voor de Indonesische les, we hebben inmiddels al aardig wat geleerd. Toch heb ik niet het gevoel dat ik de Balinesen ooit ga verstaan als ik ze met elkaar hoor praten, dit gaat me toch echt te snel.
In de nacht van maandag op dinsdag werden we rond 5 uur wakker geschud door een aardbeving! Een hele vreemde gewaarwording dat je wakker wordt doordat je bed trilt. Het duurde niet heel lang en ik viel ook meteen weer in slaap, toch is het bijzonder om het mee te maken.
En helaas moest ik er woensdag toch echt aan geloven, een Bali-belly. Maileen had hetzelfde, dus we lagen samen de hele dag op bed en renden om de beurt naar de wc. ’s Middags hebben we wel gewoon les gegeven, maar gelukkig hoefden we die lessen niet alleen te geven, dus konden we af en toe even naar de wc vluchten.
Donderdag ging het gelukkig alweer een stuk beter, want ’s avonds na het lesgeven zijn we naar een ceremonie in een tempel hier vlakbij geweest. Het was een ceremonie die een paar dagen duurde, om de verjaardag van de tempel te vieren, iedere zes maanden wordt dit gedaan.
Eerst deden we onze sarong aan en kregen we een mooi shirt erbij aan, dat de vrouwen hier ook dragen bij een sarong. Bij de ingang van de tempel werden we besprenkeld met holy water. In de tempel moesten we onze schoenen uitdoen en op onze knieën gaan zitten. We moesten drie keer een gebed doen. De eerste keer moesten we onze handen ‘schoonmaken’ in de wierrook, de tweede keer moesten we een witte of gele bloem vasthouden en de derde keer drie verschillende bloemen. Na het bidden kwam de priester langs met holy water, zij schonk telkens wat water in onze handen. Je moest dit water op je hoofd doen, op je gezicht en je moest het drie keer drinken. (in de tempel doen ze alles drie keer) Na het bidden kregen we rijst op ons voorhoofd en gingen we weer weg.
Erg bijzonder om mee te maken hoe een gebed in een tempel gaat.
Vrijdag begon het weekend weer en we besloten om een dagje te gaan relaxen. Ik ben samen met Lotte, Maileen en Lisa naar Sanur geweest, een prachtig wit strand. Hier hebben we een ligbedje gehuurd bij een hotel en konden we ook gebruik maken van het zwembad, wat wel fijn is na het zoute zeewater. Ook hebben we daar op het strand onze eerste Balinese massage gehad, een full-body massage. Heerlijk op het strand liggen in de schaduw met een windje erbij en een massage, dat was pas genieten! Na nog even te hebben gegeten besloten we op de terugweg te stoppen bij de avondmarkt in Gianyar, allerlei kraampjes met van alles en nog wat. We hadden nog even wat goedkoop fruit gekocht en daarna zijn we weer op de scooter gestapt op weg naar huis.
Maileen had in een boekje gezien dat er vlakbij, een half uurtje op de scooter, een vleermuizengrot was en daar wilde ze wel graag heen. Zaterdagochtend stapten we op de scooter met de navigatie aan op weg naar de vleermuizengrot. Bij aankomst bleek het echter wel een tegenvaller, want de vleermuizengrot lag in de tempel, maar je kan de vleermuizengrot niet in. We konden de empel wel in, er was alleen een ceremonie bezig dus het was er erg druk en we konden niet alles zien. Het werd dus in het boekje iets mooier beschreven dan dat het uiteindelijk was.
’s Middags was juist het tegenovergestelde, we hebben een mountainbiketocht gedaan, down-hill, met prachtige uitzichten over de rijstvelden! Onderweg zijn we nog gestopt om de traditionele Balinese kattenpoepkoffie te proeven en te kijken hoe het wordt gemaakt. Ze voeren de katten koffiebonen en van de uitwerpselen van die katten maken ze koffie. En ik ben geen koffie drinker, dus niet echt een goede graadmeter, maar ik vond de koffie niet te drinken! ’s Avonds hebben we nog even in Ubud gegeten, eindelijk een keer geen rijst, maar een stukje vlees met groente en aardappelpuree!
Gisteren zijn we met Novy en Agung naar een markt in Sukawati geweest, allemaal marktkraampjes vlak op elkaar, je weet niet waar je moet kijken. Ook wil je niet teveel stil staan bij de kraampjes, want alleen al als je gewoon langsloopt wordt er al van alles in je handen gedrukt. ‘Nice sarong, nice sarong!’ ‘Have a look!’ Overal zijn vrouwen die je iets willen verkopen en bij elke kraam wordt weer hetzelfde verkocht.
Elke zondag is er voor de kinderen yoga op Slukat en een keer in de maand op het strand. Gisteren zijn we met z’n allen, ook de meiden van de staff, naar het strand geweest om mee te doen. Erg leuk om dit mee te doen, alhoewel sommige oefeningen toch wel echt wat meer lenigheid verwachten. Iedereen hier vouwt zich zo’n beetje dubbel, daar mag ik nog wel even een tijdje voor gaan oefenen!
En vandaag beginnen de lessen weer, de vierde week lesgeven! Echt onvoorstelbaar hoe snel de tijd gaat, je beleeft hier zoveel dat je ook niet eens stilstaat bij de tijd. En ik ga hier ook nog heel veel beleven, er staat nog van alles op de planning!